Sharon Belt-Sipkens
Miskraamcoach, bekkenfysiotherapeut en docent fysiotherapie.
Hi, ik ben Sharon (1990)! Onderneemster sinds 2017. Als fysiotherapeut in de eerstelijns praktijk met bijna 10 jaar ervaring, en sinds 2021 bekkenfysiotherapeut, zie ik dagelijks mannen en vrouwen met diverse klachten.
Na het opmerken van de behoefte aan specifieke hulp voor cliënten met zowel fysieke als emotionele klachten na een miskraam, besloot ik in 2022 de opleiding tot miskraamcoach te volgen.
Miskraamcoach…
Als opgeleide miskraamcoach door Miriam van Kreij van Miskraambegeleiding Nederland, werk ik met het KNOV-geaccrediteerde 5-stappenprogramma “Krachtig herstellen van je verlies in zwangerschap”.
Als miskraamcoach doe ik twee dingen:
Voor mij is dit een gouden combinatie. Ik geloof dat het doorbreken van taboes en begrijpen van de impact van miskramen cruciaal zijn in mijn werk. Deze onderwerpen komen vaak naar voren in gesprekken met cliënten die een miskraam hebben doorgemaakt of worstelen met bekkenbodemproblematiek.
Het woordgebruik bij zwangerschapsverlies: een gevoelige kwestie…
Hoewel ik persoonlijk het woord “miskraam” niet prettig vind klinken, gebruik ik het op mijn website om beter vindbaar te zijn voor mensen die gerichte informatie zoeken.
Dat woord roept bij mij een andere betekenis op: je hebt ‘mis gekraamd’, alsof het een misdaad is. Je zit daardoor mogelijk met vragen over ‘wat heb ik fout gedaan of niet gedaan?’, terwijl het niets anders is dan een natuurlijk fenomeen.
Mijn voorkeur gaat uit naar “verlies in de zwangerschap”, omdat dit naar mijn idee de lading beter dekt.
Wie is Sharon?
Ik ben een liefhebber van gezelligheid, openhartige gesprekken, wandelen, lekker eten en bakken. Thuis loop ik het liefst de hele dag rond op blote voeten en in een sportbroek. Het geeft mij het ultieme gevoel van niets moeten, maar mogen.
Tijd voor mezelf is erg belangrijk. In deze drukke dagen lijkt het normaal om altijd maar door te gaan, zelfs in de weekenden. Maar soms heb ik gewoon de behoefte aan even niks moeten.
Elke avond, nadat mijn man en ik de kinderen naar bed hebben gebracht, maak ik een wandeling. Heerlijk om mijn hoofd dan even leeg te maken. Ik geniet ook van schrijven en tuinieren. Eenmaal in de flow, kan ik niet meer stoppen
Liefde op het eerste gezicht…
In 2017 ontmoette ik mijn man. Het begon met een gesprek tussen mijn schoonmoeder en haar nichtje, wat onverwachts leidde tot ons contact. Het was behoorlijk ongemakkelijk, kan ik je vertellen. Toen hij contact met mij zocht, was ik niet meteen enthousiast. Ik was net terug van een reis in Zuid-Afrika, nadat ik mijn baan in Duitsland had opgezegd en een nieuwe baan had gekregen.
Na lang twijfelen, ging ik uiteindelijk in op zijn uitnodiging. We spraken af in de Brasserie in Emmen en het voelde meteen vertrouwd, alsof we elkaar al jaren kenden. Sindsdien is het aan.
Elke woensdag avond is date avond. Dan gaat de televisie uit en worden de telefoons op stil gezet. We laten ons helemaal meeslepen in bord- of kaartspellen en genieten van elkaars gezelschap.
Wij zijn trotse ouders van drie kinderen. Onze zoon Jayden maakte ons in 2019 voor het eerst papa en mama. In 2020 kregen we te maken met een miskraam. Tijdens de eerste echo ontdekten we dat het hartje niet meer klopte. Het voelde alsof de wereld even stil stond. Het verbaasde mij dat de aandacht en zorg voor zwangere vrouwen groot is, maar dat je na verlies in de zwangerschap op zo weinig hulp kunt terugvallen. In 2021 verwelkomden we onze jongste zoon, ‘Noah’.
Onze reis als ouders kent zijn ups en downs, maar we zijn dankbaar voor de kostbare momenten die we delen. Familie is voor ons ontzettend belangrijk en we koesteren elke dag samen.
Een klein kijkje in mijn leven…
Wat bijna niemand weet….
Is dat ik in 2015 gestart ben met een boek schrijven.
Ik denk dat dat idee ergens begin mijn tienerjaren is begonnen. Ik merkte dat ik steeds vaker dezelfde (dag)dromen had, waardoor ik verhalen in mijn hoofd creëerde. Ik kon het niet helpen en voelde de drang om deze verhalen op papier te zetten.
In 2015, heb ik een grote stap gezet om te emigreren naar Dachau, een prachtige plek in het zuiden van Duitsland, net boven München. Het was een sprong in het diepe, ver weg van mijn vertrouwde omgeving. Maar juist door de grote afstand tot mijn thuisfront en het feit dat ik niet elk weekend bezoek ontving, had ik tijd om te gaan schrijven. Ik begon een schriftje bij te houden, waarin ik al mijn ideeën en inspiraties noteerde. Zodra ik eenmaal in een schrijfflow zat, kon ik zonder moeite hele hoofdstukken op papier zetten.
Zodra ik eenmaal in een schrijfflow zat, kon ik zonder moeite hele hoofdstukken op papier zetten.
Tegenwoordig is het schrijfproces even op pauze gezet, vanwege mijn verantwoordelijkheden als moeder en mijn werk. Desondanks blijft mijn passie voor het schrijven onverminderd. Telkens wanneer ik nieuwe inspiratie vind, grijp ik naar mijn vertrouwde schriftje (ja, ik ben een liefhebber van pen en papier) en maak aantekeningen. Ik weet diep van binnen dat het boek uiteindelijk tot leven zal komen, wanneer de tijd rijp is.
Ik koester al een tijdje het idee om ook een boek te schrijven specifiek gericht op miskramen en binding tussen moeder en kind. Dit onderwerp raakt me diep en ik geloof dat het delen van verhalen en ervaringen anderen kan helpen.
Wanneer het huilen je nader staat dan het lachen…
Door een reeks van gebeurtenissen, raakte ik in een postnatale depressie na de geboorte van onze jongste zoon.
Terugkijkend denk ik dat de depressie al tijdens de zwangerschap van Noah begon. Mijn vertrouwen in mijn lichaam was flink beschadigd, door een oncologisch traject en een daaropvolgende miskraam.
Het gebrek aan empathie van mijn oncoloog, de lange wachtlijst bij de psycholoog, het overlijden van mijn man’s oma, zijn afwezigheid tijdens mijn rouwproces na de miskraam door COVID-19 zelfisolatie en de angst om opnieuw een kind te verliezen, stond mijn moederschap en de binding met Noah in de weg.
Door Noah’s vele huilbuien richtte ik me volledig op mijn werk en verloor ik mezelf en ons gezin uit het oog. Dit had voorkomen kunnen worden met de juiste begeleiding en vroegtijdige herkenning.
Ik deel graag mijn ervaringen, zodat je weet dat je niet alleen bent.
Mijn missie als miskraamcoach…
Mijn missie is om zoveel mogelijk vrouwen en mannen te begeleiden die vastlopen na een miskraam.
Ik wil helpen het vertrouwen in een nieuwe zwangerschap te herstellen, zodat je de verbinding met het kindje durft aan te gaan. Helpen bij het omgaan met piekeren,zodat je minder schuldgevoelens ervaart. Helpen bij het omgaan van rouw en verlies, waarbij je verlies niet hoeft los te laten maar anders leert vasthouden.
Ik streef naar meer bekendheid voor een gerichte aanpak en vroegtijdige begeleiding om negatieve ervaringen
(als een postnatale depressie of posttraumatisch stresssyndroom) te voorkomen.
Waar ik energie van krijg:
Hoe begeleid ik miskraamcoach?
Mijn benadering als miskraamcoach is open, persoonlijk en met oprechte interesse in jou. Ik werk met het 5-stappenprogramma van Miskraambegeleiding Nederland. Dit programma is speciaal ontwikkelt om vrouwen en mannen te begeleiden na een miskraam.
Door middel van laagdrempelige oefeningen krijg je verassende inzichten, nieuwe ervaringen en praktische handvatten. De 5 stappen zijn zo opgebouwd, dat je vanuit verbinding met het kindje dat er zo kort was, weer met vertrouwen de toekomst in kunt gaan. Wat die ook brengen gaat
Ik begeleid vrouwen en mannen die vastlopen na een miskraam en die niet de passende begeleiding hebben gevonden in de reguliere zorg.
Mijn begeleiding rijkt verder dan alleen gesprekken voeren: het draait om het leren voelen, ervaren en het benutten van je lichaam.
Volg me op Instagram: @miskraamcoachsharon.nl voor meer van mij.
Neem contact met me op via e-mail: info@miskraamcoachsharon.nl